تدابیر تأمینی عبارت از اقداماتی است که از سوی محکمه به‌منظور اصلاح و بازپروری مجرم و جلوگیری از تکرار جرم و با در نظر داشت حالت خطرناک، اتخاذ می‌گردد. این تدابیر هرچند در آغاز به‌منظور پیشگیری از جرم و به‌عنوان جایگزین مجازات تأسیس شد؛ اما امروزه نوعی از جزاهای ارفاقی است که بعد از وقوع جرم توسط دستگاه عدلی و قضایی نسبت به مجرمان دارای حالت خطرناک اتخاذ و إعمال می‌گردد. تدابیر تأمینی با توجه به ماهیت دوگانۀ که دارد (جنبۀ پیشگیرانه و ارعابی) با سایر واکنش‌های اجتماعی هم شباهت‌های دارد و هم امتیازاتی. قانون‌گذار افغانستان در موارد متعدد از قانون جزای سابق و کد جزای احکام مربوط به تدابیر تأمینی را پیش‌بینی کرده است و هدف از ایجاد آن را تربیت و اصلاح متهم یا محکوم، انطباق مجدد وی با حیات اجتماعی و جلوگیری از وقوع و تکرار جرم با نظر داشت حالت خطرناک بودن دانسته است. قلمرو اقدامات تأمینی گسترده بوده و طیف وسیعی از تدابیر را شامل می‌شود؛ از تدابیر سلب کنندۀ آزادی گرفته تا تدابیر محدود کنندۀ آزادی و تدابیر سلب کنندۀ حقوق و تدابیر اقتصادی. در تحقیق پیش رو، تعریف و ماهیت تدابیر تأمینی، اهداف، شرایط تطبیق و موارد آن را از منظر قانون جزای افغانستان بررسی شده است.
اسکندری, عبدالکریم. (1402). بررسی تدابیر تأمینی در حقوق جزای افغانستان. دوفصلنامه یافتههای جزا و جرمشناسی, 3(6), 59-78. doi: 10.22034/cr7.2024.100530.1029
MLA
عبدالکریم اسکندری. "بررسی تدابیر تأمینی در حقوق جزای افغانستان". دوفصلنامه یافتههای جزا و جرمشناسی, 3, 6, 1402, 59-78. doi: 10.22034/cr7.2024.100530.1029
HARVARD
اسکندری, عبدالکریم. (1402). 'بررسی تدابیر تأمینی در حقوق جزای افغانستان', دوفصلنامه یافتههای جزا و جرمشناسی, 3(6), pp. 59-78. doi: 10.22034/cr7.2024.100530.1029
VANCOUVER
اسکندری, عبدالکریم. بررسی تدابیر تأمینی در حقوق جزای افغانستان. دوفصلنامه یافتههای جزا و جرمشناسی, 1402; 3(6): 59-78. doi: 10.22034/cr7.2024.100530.1029
)