بررسی داوری در فقه امامیه و حقوق افغانستان

نوع مقاله : علمی-تخصصی

نویسنده

مجتمع اموزش عالی علوم انسانی، جامعه المصطفی العالمیه، قم

10.22034/cr7.2023.100150.1012

چکیده

طبق بررسی‌های صورت گرفته می‌شود گفت که حکمیت در فقه همان داوری در حقوق است، این شیوه از رسیدگی در حل و فصل اختلافات یکی از شیوه‌های سنتی و قدیمی است که سابقه طولانی در زندگی بشر دارد، یعنی قبل از این که نظام‌های حقوقی در دولت‌ها شکل گیرد، در فقه اسلامی به عنوان حکمیت مطرح بوده و فقها به آن توجه داشته است، البته که در فقه اسلامی بحث داوری و حکمیت تحت عنوان جداگانه و مستقل مطرح نگردیده ولی به مصادیق و موارد آن در قرآن کریم و روایات تصریح شده است، در قرآن کریم در سوره نساء آیه 35 ، 65 و 59 به ضرورت انتخاب داوری و حکمیت تأکید می‌کند، از اهمیت روش و شیوه فوق، این است که به دو طرف دعوا این امکان را می‌دهد که بدون مراجعه به دادگاه با توافق و رضایت به فردی یا افرادی که مورد اعتماد می‌باشند برای تسریع حل و فصل اختلافات مراجعه نمایند، در حقوق افغانستان هم نهاد داوری تحت عنوان حکمیت به عنوان یک نهاد مستقل در حل و فصل اختلافات به رسمیت شناخته شده و در قوانین متعددی به آن اشاره شده است، از جمله در قانون اصول محاکمات تجارتی که فصل یازدهم آن اختصاص به موضوع حکمیت پیدا کرده است و هم در قانون حکمیت تجاری به موضوع حکمیت پرداخته شده است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار