معاضدت قضایی دول با دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر کشور افغانستان

تاسیس دیوان کیفری بین‌المللی تحول بزرگی در حقوق بین الملل ایجاد کرد زیرا بر خلاف اعصار گذشته، مرتکبان جرایم و جنایات خطرناک و بین المللی، فقط تابعیت دولت واحد را نداشته و در جغرافیای واحد مرتکب جرم نمی‌شوند. آنها از «سهولت و سرعتِ» حمل و نقل جهانی استفاده کرده تغییر مکان می‌دهند تا از چنگ قانون فرار نموده و مورد تعقیب و پیگرد قرار نگیرند.
گام اساسی جهت به محاکمه کشاندن مجرمان و جنایت کاران بین المللی و ناقضان فاحش حقوق بشر، تعهد همه کشور‌ها به همکاری و مساعدت قضایی با دیوان است. مقررات همکاری دولت‌ها با دیوان در فصل نهم اساسنامه و در قالب مواد 86 تا 102 تشریح شده است. چون ماهیت این اساسنامه قرار دادی است، در تمامی موضوعاتی که نیازمند همکاری و معاضدت است، بین کشورهای عضو و غیر عضو دیوان تمایز قائل شده است.
گاهی این تمایز برداشته می‌شود و همۀ کشورها به صورت یکسان ملزم به همکاری و معاضدت با دیوان هستند و آن زمانی هست که شورای امنیت ملل متحد تصمیمی اتخاذ نموده باشد و از جامعۀ جهانی خواسته باشد که با دیوان همکاری و معاضدت قضایی نمایند. کشور افغانستان در تاریخ31 مارچ 2003رسما به دادگاه(محکمه)جزایی بین‌المللی پیوست و متعهد به همکاری و مساعدت قضایی با دیوان شد که در همین راستا تا هنوز چندین مورد جنایات جنگی در افغانستان از سوی دادستان دیوان اعلام شده و در حال بررسی است. در این تحقیق، معاضدت قضایی کشورها با دیوان با تاکید بر کشور افغانستان به بحث گرفته شده است.