جرم تجاوز با عنف که اعم از زنای با عنف، لواط اجباری، به شکل فردی یا گروهی، یا تجاوز بدون عمل جنسی از قبیل عمل تفخیذ، مساحقه، تجاوز با عفت وناموس زن، بچه بازی وقیادتو.... حتی لمس بدنی، قربانی در حقوق افغانستان وسایر نظام های حقوقی جرم انگاری شده است. برای تطبیق مجازات وشناسایی افراد بزهکار باید اثبات گردد که واقعاً فرد مورد اتهام مرتکب چنین عملی گردیده است. با در نظرداشت ماده «۹» قانون اجراات جزایی کشور، در اثبات جرایم تجاوز با عنف اقرار متهم، شهادت شهود وقراین کار برد قابل ملاحظه یی را داشته وهمچنان ادله علمی که عبارتند از معاینات طب عدلی، نظریات اهل خبره، و.... به عنوان قراین دراثبات کلیه جرایم اعتبار دارد. تجاوز با عنف بدون رضایت مجنی علیه است واز سایرجرایم جنسی که توأم با رضایت است متفاوت میباشد. اما بنظر میرسدنظام حقوقی افغانستان دراین مورد تفاوتی بین این دو دسته جرایم نگذارده است. در حالی که همواره در نظامهای حقوقی وفقه اسلامی اثبات جرایم جنسی توأم با رضایت با دشواری های همراه است. که نشانی از رویکرد تخفیفی قانون گذار نسبت به این جرایم دارد. درجرایم جنسی تأکید بربزه پوشی است واین باعث میشود که اثبات جرایم جرایم جنسی سخت ترشود. ازطرف دیگر در تجاوز با عنف جنبه حق الناسی ولزوم حمایت از بزه دیده میطلبد که سخت سخت گیری کمتری دراثبات جرم صورت گیرد.
)